Om een motorfiets op de openbare weg te mogen berijden, moet zowel de bestuurder als de motor aan een aantal eisen voldoen. Van de bestuurder wordt verwacht dat hij lichamelijk en geestelijk in staat is het voertuig zelfstandig te bedienen en besturen en op een veilige en verantwoorde manier aan het verkeer deel te nemen.
Vandaar dat de wetgever eisen stelt aan de fysieke en mentale toestand van de bestuurder. Indien er sprake is van lichamelijke beperkingen, kan er met behulp van de MMvGmethode gezocht worden naar oplossingen om de handicap met technische aanpassingen, orthopedische hulpmiddelen en gerichte training voldoende te compenseren.
Uitgangspunt is, dat een gehandicapte kandidaat uiteindelijk dezelfde mogelijkheden moet hebben bij het beheersen van de motorfiets als een volledig functionele bestuurder. Aan de hand van een uitgebreid protocol wordt er gezocht naar wegen om dit te bereiken. De focus ligt hierbij vooral op de mógelijkheden van de betrokkene en niet op de beperkingen.
Uiteraard zijn er concrete eisen betreffende de voor motorrijden relevante lichaamsfuncties, zoals reactietijd en handelingssnelheid, hand en armkracht, voet en beenfunctie, evenwicht en coördinatie, zicht, etc. Veel inzichten in de mogelijkheden van de kandidaat kunnen al in het voortraject, o.a. door testen op het meetinstrument 'Body Check', verkregen worden.
Technische aanpassingen aan de motor kunnen 'de techniek naar de mens buigen'. Orthopedische hulpmiddelen (prothesen of orthesen) kunnen ontbrekende of niet functionele ledematen vervangen of ondersteunen. Training door gespecialiseerde instructeurs op speciaal ontwikkelde aanpasbare lesmotoren helpt de kandidaat (weer) op weg.
Hoewel elke bestuurder en elke situatie uniek is, wordt toch zoveel mogelijk gestreefd naar standaard oplossingen voor standaard problemen. Een mooi voorbeeld hiervan is de veel toegepaste 'Eenhandige Bediening' (links of rechts). Bij onvoldoende afsteunkracht van de benen of een slechte balans, kan bijvoorbeeld een zijspan een oplossing zijn.
De inmiddels tientallen jaren ervaring die de projectgroep 'Motor Mobiliteit voor Gehandicapten' met deze materie heeft, maakt het in veel gevallen mogelijk om, ondanks fysieke problemen, tóch op een volwaardige manier te kunnen motorrijden.
'Wat je kúnt is belangrijk, niet wat je mankeert...'
Min of meer bij toeval ontstond begin 1995 het project 'Motor Mobiliteit voor Gehandicapten'. Een groep vakfanaten en pioniers die, met groot respect voor elkaars vakmanschap, een gezamenlijk doel voor ogen hadden. Niet gestoeld op veel kennis en ervaring, maar puur vanuit de ambitie om motorrijden mogelijk te maken voor mensen met een handicap.
Nu, bijna drie decennia verder, is dit project uitgegroeid tot een, ook internationaal, uniek fenomeen. Overheid en bedrijfsleven strijden schouder aan schouder voor de belangen van gehandicapten met een passie voor motorrijden.
Want motorrijden betekent méér dan alleen mobiliteit. Het is beleving, vrijheid, 'a way of life'... Maar als lichamelijke beperkingen roet in het eten gooien, blijft vaak toch die passie bestaan. En dan komt de waarde én het maatschappelijk belang van het MMvG-project in beeld.
Het door de projectgroep ontwikkelde systeem, de MMvG-methode, maakt het in veel gevallen voor mensen met een lichamelijke beperking tóch mogelijk om op een veilige, verantwoorde en legale manier (weer) met de motor op pad te gaan. Met inachtneming van wet en regelgeving wordt gezocht naar adequate oplossingen voor de gerezen problemen. En vaak met succes. Werkend volgens een secuur omschreven protocol, wordt 'gehandicapt zijn' tot een relatief begrip gemaakt.
Motorrijden met een handicap? Daar passen wíj een mouw aan!
Motorrijden met een lichamelijke handicap is zeker geen uitvinding van de projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten. Dit verschijnsel bestaat waarschijnlijk al zo lang als het motorrijden zelf. Tot voor kort waren dit echter individuele acties. Het is wel voor het eerst dat er een gestructureerd systeem bestaat om mensen met zowel de procedures als de techniek te helpen. Dit systeem is een route langs de verschillende facetten van de projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten.
De projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten wil mensen met functiebeperkingen begeleiden in de procedure om het motorrijbewijs te behalen en te gaan motorrijden. Er worden oplossingen geboden voor de vele technische en procedurele problemen die hierbij kunnen ontstaan. Door de inmiddels opgedane ervaringen en voortdurende technische ontwikkelingen worden de mogelijkheden steeds ruimer. Langzaam maar zeker verschuiven de limieten waarmee de betrokkenen geconfronteerd worden.
Tijdens een eerste voorzichtige presentatie op de beurs Automotorsport in Zuidlaren in januari 1995, ontstond er meteen contact tussen Rob Janssen’s Allround Technical Assist en het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen. Vooral aanpassingsdeskundige Sander Bison was geïnteresseerd. Kort daarna volgde de constatering dat er totaal geen mogelijkheden bestonden om een aangepaste rijopleiding te volgen. Dus werd Koops Verkeerseducatie bij het project betrokken en werden aanpasbare lesmotoren ontwikkeld. Vervolgens meldden zich kandidaten met ontbrekende of verlamde lichaamsdelen en zo ontstond de behoefte aan speciale prothesen en orthesen. Dit probleem bleek te kunnen worden opgelost door de orthopedisch instrumentmaker Wilfred Mijnheer van Stel Orthopedie Vries. En vanaf toen was de basis van de projectgroep Motor Mobiliteit voor Gehandicapten een feit.
Het werd een goed lopend samenwerkingsverband tussen deze kernpartners. De ontwerpers van MMD Vormgeving creëerden vervolgens een eigen gezicht voor het project. Daarnaast ontstonden er nauwe contacten met RDW Centrum voor Voertuigtechniek en Informatie, de zelf gehandicapte adviseurs van het MMvG-demoteam, alsmede met revalidatiecentra en medisch specialisten. Ook de waardering van instanties als KNMV, MAG, BOVAG, ANWB en VVN werd voor het functioneren van de projectgroep van groot belang.
De eerste geslaagde kandidaat was Edwin Vester op 2 mei 1996. Op 9 februari 2005 werd Ninette Pijnenburg als 250e geslaagde MMvG’er bijgeschreven. Inmiddels is dat aantal al weer meer dan verdubbeld. Honderden motorliefhebbers dus, die via MMvG het motorpad (weer) vonden.
In 2003 werd de projectgroep MMvG uitgenodigd om in Brussel deel te nemen aan het “Qua Vadis” congres van de Europese Commissie. De werk- en zienswijze, de z.g. “MMvG-Methode” werd daar gepresenteerd en gedemonstreerd en dient sindsdien als norm voor de Europese regelgeving op het gebied van aangepast motorrijden.
In april 2005 werd op uitbundige wijze het 10 jarige bestaan van het project MMvG gevierd. Bij deze gelegenheid werd, behalve een nieuwe lesmotor, ook de Body Check gepresenteerd. Dit is een systeem waarmee lichaamsfuncties die voor motorrijden relevant zijn, gemeten kunnen worden. Zo kan meestal vooraf worden bepaald of iemand verantwoord en veilig kan gaan motorrijden.
Rob is momenteel nog als adviseur aan het project verbonden.
Januari 2014 opende Stel Orthopedie de deuren van het nieuwe bedrijfspand in Tynaarlo. Strak en modern van opzet en vlak bij afslag 35 van de A28. Helaas mocht directeur Jaap Hartsema maar kort genieten van zijn nieuwe bedrijf. Op 2e paasdag 2015 overleed Jaap geheel onverwacht op 57-jarige leeftijd. Hij werd opgevolgd door zijn vertrouweling Wilfred Mijnheer, die het bedrijf inmiddels heeft overgenomen.
Najaar 2015 verhuisde projectgroep MMvG naar een nieuw hoofdkwartier in het pand van Koops-Novl opleidingen. Nóg beter bereikbaar en nóg ruimer en professioneler opgezet. Ook motoraanpasser Albert Lukens verhuisde mee met lambert Koops.
De sneeuwbal rolt en door de nog steeds groeiende bekendheid die het project krijgt, zijn allerlei ontwikkelingen in een stroomversnelling geraakt. Nog altijd zijn er grenzen aan de mogelijkheden die geboden kunnen worden. Niet alles is haalbaar, want de oude stelregel blijft van kracht: ...alléén als het op een verantwoorde en veilige manier kan...
Maar de sneeuwbal rolt en is niet meer te stoppen...